Maandagmorgen 11:30 14 nov. 2011 Delhi

Met een stukje bacon nog tussen de kiezen, zit ik in onze hotelkamer aan het burootje te tikken. Wat overkomt ons hier allemaal? Erik zit wat met een kikker in zijn keel in de WCkast duidelijk toch aanwezig te zijn en ik nies afentoe een antwoord. Na een volle bak vlucht (-1 te dronken man) zijn we nu (denken we) al verwende mensen. Overal in het hotel zijn mensen aan het werk, van deuren openhouder, stoplichtman, tuinman tot beveiliger. Het ontbijtbuffet is zowel linksom als rechtsom en morgen andersom zeer afwisselend. Maar ja we zitten hier, voor ons doen lang, 7 nachten.

Gistermorgen zijn we door onze privé chauffeur (met een Toyata Innova) naar het huis van onze gastheer gebracht. Daar waren allemaal familieleden, kleine wandelende spijzen, felgekleurde en gekruide drankjes maar niet de bruid. Met de bruidegom, zijn broer en vader zijn we vervolgens bij een druk tandoori restaurant gaan eten. Aan de overkant van de straat hebben we een met zilver versierd blad met kokos enzovulling geproefd (paan), wat volgens hen goed was voor de spijsvertering. Bas vond het smaken naar allerlei badzeepjes, en het proefde ook naar tandpasta. Met doggybag terug naar de dubbelgeparkeerde parkeerplaats, bemerkte Grietje en ik wel dat we al snel niet meer zo'n volle buikgevoel hadden.

Terug bij Sehgals huis stonden onder de eettafel allemaal fruitmanden en op de bar lagen een aantal schalen met zoete lekkernijen onder plastic, dat zijn bedankjes voor de gasten. Onze maten zijn opgeschreven voor Indiase feestjurken, maar zometeen komt de kleermaker..... wordt vervolgd.

In ons hotel(The Grand) was de ballroom zaal helemaal rood/wit romantisch overdadig gedecoreerd en samen met een stel Schotse toeristen mochten we even rondkijken. De oh's en ah's waren niet van de lucht.

Daarna vertrokken we zelf feestelijk opgedoft naar het Shangria-La. Waar de Sagun Ceremony of Mehul plaatsvond, op de email uitdraai stond cocktails en dinner.

Via een aankondigingsbord en andere gasten kwamen we op de 1^e verdieping in de feestzaal.

Deze was sprookjesachtig!!! Met veel mooie glitter en zwierige jurken,blauwe en rode stoffen gedecoreerde wanden, witte loungebanken met paarse glitterkussens en kleden, een witte boom met bloemen en gekleurde lampen onder een soort hemeltje en een podium met zitkussens. Een glunderende Sehgal stond al weer snel ons welkom te heten en ons aan diverse mensen voor te stellen. Binnen de kortste keren hadden we al een glas drinken en een lekkere garnaal/viskoekje/kipstokje in de handen gedrukt gekregen. Toen we van de schrik bekomen waren, hebben we toch ook heel veel nee gezegd tegen de snackboys omdat we ook nog een groot buffet ontdekten.

Door een hele vlotte tante hebben we geleerd hoe er door Indiers gedanst wordt, want ook een dansvloer is aanwezig. Ze draaien met de handen plafondlampen in en met hun voet een peukje op de vloer uit. Er was een filmploeg live aan het draaien en op de flatscreen zagen we een ceremonie waarbij de bruidegom Mehul met een zakdoek op zijn hoofd op de kussens op het podium zat. Dus die kant van de zaal opgelopen, bij de bruidegom zat een soort priester en enkele familiemannen. Waaronder de broer van de bruid die tegen mij had gezegd dat zijn vrouw in het blauw was. Maar na heel wat gespeur ontdekte dat ze een pink/paarse sari aanhad. Dus hij maar giechelen om zijn foutje. Mehul kreeg veel traditionele zinnen, gebruiken om zijn oren en tot slot een rode stip op zijn voorhoofd. Met in iedergeval een paar rijstkorrels erbij gemengd, het verhaal daarbij weet ik niet meer. Jack en Jenny uit Chicago en een Japanse zakenpartner worden aan ons voorgesteld. Dan komt eindelijk de bruid Aakanksha binnen met een paar vriendinnen en ze gaat bij Mehul op het podium op twee gouden oorstoelen zitten. Dan volgt een fotoshootsessie. Vervolgens sluiten we aan bij de rij voor het overheerlijk uitziende buffet. Ik heb 1 keer een bord met Indiaas eten op geschept, toen had ik pas 1/3 van het hele buffet gezien, gelukkig hadden we een mooie ronde eettafel die we deelden met o.a. Jack en Jenny.

De Indiers op dit feest zijn toegankelijk en spreken goed Engels dus aansluiting was er steeds alleen hun namen kan ik niet verstaan/onthouden. Daarna zijn we op dansvloer beland met dj's en trommelaars en een polonaise. Met een grote schaal noten als bedankpresent zijn we heel stuiterend rond half 2 weer in onze taxi naar het hotel gereden. Ja dit was wauw!!!! En het is nog maar een opwarmparty.....

Woensdagavond 16 nov, 20:00 uur

Erik is naar de fitnesszaal om te rennen en te weken in de jacuzzi, dus ik heb weer tijd om even de belevenissen op papier te zetten. Vandaag hebben we lekker aan het zwembad gelegen, een clubsandwich tonijn (stond niet op de kaart) verorbert en zijn we weer met onze Innova naar het Rode Fort in Old Delhi geslingerd. Toet, toet , pis, klets, klop, klop enzovoort in Old Delhi zijn we langs de stalletjes met mooie stoffen, juweliers, troep troep en troep geslenterd, ondertussen in de gaten gehouden door heel veel paar bruine ogen. Ik begon maar wat zachtjes te zingen om niet helemaal chagrijnig te worden. ' so say hello, hello hello' Over een fesitival terrein terug naar de auto gelopen. De chauffeur gevraagd of hij ons langs de grote moskee wilde rijden maar dat werd een spannend smal straatje waar hij bij GATE 1 gewoon weer omdraaide.

Dinsdag zijn we naar het 200 km zuidelijker gelegen Tay Mayal geweest. Wat een mooi monument!!!! Helemaal gemaakt in wit marmer gedecoreerd met ingelegde bloemen, geschreven tekens en uitgehakte (kanten) panelen. De gids die we in ons maag gesplitst kregen was toch wel praktisch en zat vol leuke weetjes. We kregen voorrang als buitenlander maar moesten ook meer betalen bij de kassa. De vrouwen en mannen werden bij de entree even gescheiden (zie foto's) Erik zijn fototas moest ondersteboven bij de security maar ook daar hield de gids de vaart erin. Bij het punt waar onze schoenen uit moesten kregen we gewoon beschermhoesjes om de schoenen en hop daar gingen we weer. Het was er druk maar volgens de gids viel het nu nog wel mee (gemiddeld 250.000 bezoekers per dag) Na vele fotomomenten, gelach en de verhalen zijn we naar een marmerwerkplaats gereden, waar we konden zien hoe dat inleggen in marmer gaat. Daarna de verkooppraatjes en geen aankopen hebben we besloten om op de terugweg bij de Mc Donalds te gaan bijvullen. Grietje bekende dat ze voor het eerst een cola dronk. En nadat Erik nog een koffie bij de buren had gehaald voor hem en Gosse. Zijn we snel weer verder gegaan. Na dik 4 uur in de auto waren we weer terug bij het Grand Hotel, en erg blij met de fijne rijstijl van de chauffeur want het blijft een mierenhoop.

Na een lekkere douche gaan eten bij It het italiaanse restaurant hier in het hotel. Heerlijk rustig en lekker gegeten. Voorgerecht een parmaham/kaas/salami/salade met 3 stukjes meloen (dat hadden er iets meer mogen zijn) hoofdgerecht omdat de lam er niet was een visgerecht met zalm en red snapper, oystersauce en met veel fusion groente waaronder spruitjes. Het nagerecht was ..... een hoog glas gevuld met een bolletje vanille ijs en een klopsel van eieren, port, suiker, en .... wat au bain marie warmgemaakt was en versierd met cacaopoeder. Zalig en gezellig getafeld.

Bij Seghal hebben we maandag feestjurken gepast en de mannen hebben hun maat laten opmeten, dus dan horen we er vrijdag helemaal bij. Of onze verbaasde ogen en opengevallen monden moeten ons verraden, dat dit geen gewoontes van ons zijn.

Maandagmiddag hebben we de tourist uitgehangen, nadat bleek dat het rode fort gesloten was hebben we rondgelopen bij de graftombe van Humayuns. Ook een Mogols bouwwerk net als de Tay Mahal. Dus een leuk opwarmertje. 's Avonds zijn we de zwaar bewaakte mall bij ons hotel ingeweest en hebben bij een Italiaan gegeten.

Zaterdagmorgen 11:30 u

Ik zit te tikken bij het zwembad, Grietje zwemt alweer haar baantjes en mijn tankini is nog vochtig van gisteren. De vliegtuigen vliegen weer af en aan, Erik smst de chauffeur dat we hem pas nodig hebben rond 4 uur vanmiddag. Gisteren was DE Bruiloft.

Maar laat ik eerst nog schrijven over donderdag. Na het ontbijtbuffet lekker gerelaxt bij het zwembad en na een clubsandwich tonijn een potje dobbelen werden we rond 17 uur door de chauffeur naar Sehgals huis gereden. Daar zat het gazon vol vrouwen, die zongen en hun handen lieten drogen. Er was een trommelaar, Jenny (Jack had nog een werkbespreking), drinken, een indian streetfood buffet en 2 hennakunstenaars die de vrouwenhanden en voeten mooi versierden.

Al vlot zat ik ook al bij 1. Hij werkte gewoon met een soort spuitzakje met bruine (lijkt op chocolade) dikke verf. De handpalmen eerst en toen bovenop de handen. Barbara en de dikke tante vertelde ons onderwijl leuke anekdotes, zoals dat de bruidegom voor de huwelijksnacht zijn initialen moet opzoeken op de handen,armen, benen, voeten. Hij mag haar pas aanraken als hij het gevonden heeft en soms helpt de bruid en soms niet. De henna versiering was vroeger alleen voor de bruid en haar familieleden, er werd vroeger gewoon henna op armen en gesmeerd ter verkoeling omdat de zwaar versierde bruidskleding zo warm was. En hoe donkerder je hennaversiering hoe geliefder je was, want inderdaad je moest een tijd zitten voordat het droog was. Gelukkig dat Aline me nog wat gevoerd heeft want Erik was nergens te bekennen. Aline werd meerdere malen gevraagd of zij nog een hennaversiering wilde, maar dat durfde ze niet aan vanwege haar babytje in haar buik. Volgens haar is hij/zij toch al aan het stuiteren vanwege het kruidige eten.

Opeens stond Mehul weer in het middelpunt terwijl hij onder luid toezingen een naanbrood kreeg aangereikt door zijn schoonzus, en die vervolgens in zijn colbertjasje stak. Het mooie eerste nichtje van Mehul liet ons haar hennahanden zien daar zaten een peacock en een vis op, en zij vertelde dat ze rechten studeerde 22 en een half jaar oud is en dat zij vrijdagmorgen de bruid mooie sieraden ging brengen. Dan is de bruid duivels gekleed en vies. De hennaversiering bij Sehgals huis was met ik gok 40 vrouwen, tegelijkertjd was er eenzelfde feest met 150 gasten bij het ouderlijk huis van de bruid.. YouSheMe ( ik schrijf het maar als het ezelsbruggetje waardoor we haar naam kunnen onthouden) het nichtje wilde graag in Rome gaan studeren dus ze had al een cursus spaans gedaan. Omdat er meer mensen op de wereld die taal spreken en het zo makkelijker was om het Italiaans dan op te pikken. Maar de taalschool was ook van de vader van haar vriendin. Haar 16 jarige zusje, heeft een naam wat slim betekent maar volgens YouSheMe is ze dat niet en ook nog niet gepland.

De hennaverf is hard geworden en brokkelt van mijn handen, de andere mannen komen na acht uur ook binnen druppelen. De tuin is mooi versierd met afrikaantjes slingers en kerstlichtjes door de groene struikjes rondom,. Na tienen komt dan ook nog een diner, terwijl we s middags met Jenny en Jack hadden afgesproken samen bij de It in ons hotel te eten. Dat was dus verkeerd gedacht, maar weer heerlijke gerechten geproefd. De anderen zijn verdeeld enthousiast. Bas had meer zin in pizza en Gosse en Grietje hebben wat toiletongemak.

Daarna is tot onze verrassing de kleermaker er. Met de jurken en de pakken, Dus dat wordt passen en wisselen want Erik en Bas hun maten liggen dicht bij elkaar en de kleermaker heeft ze niet allemaal goed op een rijtje, blijkt. Bij Gosse, Grietje en mij is alles goed, dus inpakken en meenemen. Maar 1 van de hoogsluitende zwarte colberts moet over en beide broeken. Ook Alines ingezette mouwen moeten terug want ze zijn te lang, en haar broekspijpen zijn niet ingekort maar dat hebben we niet gecheckt. Oftewel half werk, maar er is nog tijd..... Na middenacht rol ik vol nieuwe indrukken het hotelbed in, WAUW !! Wat een poppenkast, en wij hebben steeds meer een hoofdrol.

Vrijdagmorgen na het ontbijt doen we onze souvenirs aankopen dan toch bij de Khan Market in New Delhi. Kleine marktwinkeltjes in een rustigere buurt , met Cricketballen en slaghout, speelgoed tuktuks, sjalen en lapjes enzo in bijna nog mooiere shoppingbags, belanden we blij en voldaan in de auto. Die rijdt ons een stukje verder naar de Lodi Gardens, waar we heerlijk rondslenteren in de groene rustige omgeving langs nog een paar achthoekige ruines uit de 15^de-eeuwse Sayyid- en Lodi- dynastieen. (ja uit het reisboekje overgetikt).

Vrijdagmorgen, 25 nov.2011,9:30 uin druilerig grijs Nederland

Terug in de dagelijkse realiteit, de kinderen naar school en Erik alweer in het buitenland, en ik sniffend en met een zwaar hoofd zal ik proberen ons India verhaal compleet te maken. Voordat ik aan het dichten moet voor Sint en een Kerstdiner plan dan alsnog.

Teruglezend zie ik dat ik de woensdagavond overgeslagen heb. Maar achteraf blijkt dit voor ons het minste feestje te zijn. Waarom? Het is een feest in ons eigen hotel maar minder mooi versierd en het feest wil niet op gang komen. Het is wachten op alle gasten die laat komen, er zijn dansoptredens van familie en een beroemde dansgroep uit Mombai als wij wat hongerig bij het buitenbuffet rondhangen.

Na middernacht wordt het buffet pas geopend, maar we ontdekken meer botjes als vlees aan sommige stoofgerechten. (verwend he) De bruid is in pastelgroen en het tapijt is ook groenig/bruin. De trommelaars zijn ook weer van de partij maar vanwege de grote feestruimte buiten en binnen en het felle licht kunnen ze ons niet opzwepen.

Dan maar babbelen. Onze slachtoffers zijn een Russische studente Lina en een Franse stageloper Jullien die uitgenodigt blijken te zijn door de weddingplanner. (ja zo kom je wel aan de 500 gasten via-via) Ze vertellen ons wat over hun leven in Delhi, via hun kwamen we ook aan de Khan Market. Moe en laat lopen we gewoon naar onze bedden. Dat is dan wel weer lekker.

Vrijdag na onze inkopen bij Khan Market zijn we naar Sehgals huis gereden daar troffen we de familie met een gele Mehul. De ceremonie dat de vrouwen zijn kleren scheuren en hem bekliederen met gele prut hebben we gemist, maar het hoe en waarom snapte ik toch al niet. Na nog wat nakletsen en een lunch vertrekken we naar ons hotel met de indiaase kleding. Omgekleed, opgetut en heel benieuwd vertrekken we rond 17 uur weer naar Sehgals huis. Helemaal blij met onze kleren, worden de mannen daar ook nog eens strak in een rode tulband gewikkeld met gouden toef op de kop. Flits lachen flits en daarna betalen. Bij de diverse ceremonies zie je gasten met geldbiljetten om andere mensen heen draaien en ze geven aan o.a. de trommelaars en de bruidegom. Dat draaien brengt volgens hun veel voorspoed en geluk. Maar met onze meegebrachte kado's valt moeilijk te draaien, dus die blijven ingepakt ergens achteraan staan. Erik zal ze bij ze volgende trip wel trots te zien krijgen. Binnen op een matras zit Mehul met zijn neefje beiden in witte feestkleren en ze krijgen beiden een bloemenslinger voor hun gezicht geknoopt, buiten de poort staat de witte merrie met een gouden kleed al ongeduldig te trappelen op de maat van de brassband en de trommelaars. De fotograaf flitst overal tussendoor, en de kado gekregen BMW staat in de weg op de oprit. Op een andere auto zitten bloemstukken, maar eerst het toneelstukje de prins op het witte paard. Of nee eerst mooi vuurwerk. Oh en ah, en ik zou bijna Bas kussen want hij en Erik lijken nu op elkaar. Onderwijl zijn neefje en de bruidegom op de merrie geklommen en heeft de bruidegom alweer de mobiel aan het oor. Ja zaken gaan voor het meisje, maar ja het meisje is ook nog ver weg. Dan gaat de feeststoet dansend en flitsend een stukje de straat uit. Cut! Vervolgens iedereen met zekere spoed de auto's in, je begrijpt dan staat het straatje snel muurvast. Maar na een uurtje door de drukke avondspits van Delhi waarbij we meerdere feestlocaties passeren, zijn we bij de ....Gardens waar de feesttent staat. WAUW de chauffeur rijdt ons helemaal naar de tentopening. Een grote witte tent helemaal goud en rood gedecoreerd en we dwalen er rond op zoek naar de wc. Plop daar knalt de romantische sprookjesbel uiteen. De wc is achteraf en zo'n mobiele unit met wat bamboe omzoomd. Dus in je arm knijpen hoeft niet meer,

Dus snel weer terug naar de 101 nachten. De rest van de gasten druppelt binnen en wij gaan weer naar de ingang. Er is weer vuurwerk en Mehul zit weer in het zadel, (maar of het dezelfde merrie is weet niemand) we dansen en kijken onze ogen uit. Even later worden we er weer middenin getrokken voor een opzwepende dans. Gek de trommelaars spelen wat anders als de brassband (dus moeilijk dansen maar je zit altijd in het ritme) De brassband is gekleed in rood,goud en wit maar er staan ook twee trompetters in het zwart tussen. En ik zit nog niet aan de alcohol. Voor de tweede keer gaan we naar binnen, er worden bloemblaadjes gegooid en handen geschud (de mannen van de schoonfamilie hebben een rozige tulband met sieraad erop) Oh ja wat ook wel grappig was: naast de stoet liepen mannen met een soort etageres met lampen die met elkaar verbonden waren met het elektrische snoer en die zat weer vast aan een klein groen volgautootje. De tent was groot en weer mooi gedecoreerd en stonden/hingen veel verse bloemstukken, de loungebanken, een hoek was ingericht als nightclub, een kant van de tent stond aan een soort veranda vast waar ze een groot buffet hadden staan. Ons werd verteld dat we zo DE trouwceremonie kregen. En dat daarna de familie van Mehul mochten eten en daarna pas de familie van de bruid. Toen zagen we op de plasmaschermen de bruid arriveren. In het midden stond zelfs een camera op een lange ijzeren arm te draaien.

De bruid kwam binnen met een wit gevlochten afdak die boven haar werd mee gedragen. En ze trof Mehul, geloof ik, op het podium waar een mooie bank stond.

Ze rinkelde helemaal als ze bewoog, ze had een donkerroodroze sari vol metalen/zilveren plaatjes aan en een haarsierraad en een neusring in. (als een heilige koe?) Schitterend zag ze er uit, en samen moesten ze natuurlijk weer een fotosessie ondergaan. En ja ook wij werden weer naar het podium begeleid. De wandelende spijzen waren voor Erik en mij nog vullend genoeg maar de andere vier slopen toch naar het buffet. Andere gasten waren alweer aan het vertrekken en Jack en Jenny gingen ook eten. Erik en ik zijn met drinken in de hand naar de zijtent achter het bruidspaar aangeslenterd. Deze zijtent was heel knus ingericht met een soort zitkuil waar 2 'priesters ' op de grond bij een soort vuurkorf zaten. Het bruidspaar op stoelen erbij en een rits fotografen eromheen. (notabene heb ik de eerste ontmoeting nog gevraagd of we foto's mogen maken) Maar we zitten op de eerste rang, en genieten van alles. Het bruidspaar wordt aanelkaar geknoopt, (maar geen kus) ze lopen zeven keer om het vuur (eerst veel te dichtbij, maar na wat rangschikken van matrassen gaat het beter) ze worden gevoerd (neusring valt er steeds uit) gooien steeds offers in het vuur, en de familieleden lijken soms erg afwezig. Een vriendin van de bruid vertelt mij wat over hun vriendschap, en dat zij nog op zoek is naar haar man. Aan het eind vertelt ze dat Mehul nu zijn schoenen, van de vrouwen moet terugkopen. Maar dan stuiven Erik en ik al richting het buffet. Daar staat Yousheme die ons wat vertelt over het eten, maar ze wordt al gauw door haar moeder, de pittige tante, vervangen. Dus wij met haar favoriete gerechten op ons bord, naar een lege tafel dichtbij een terrasbrander. Want het is best wel frisjes, en de tafels rondom ons worden even later weggehaald. Vreemd voor ons maar ze worden bij elkaar dichterbij het buffet gezet en gelukkig gaan de beide families eindelijk samen eten. Het is dan al rond half twee in de ochtend. Wij genieten nog van wat zoete nagerechtjes en wat napraten en laten dan de chauffeur voorrijden. Tot onze schik rijden we in een kwartiertje terug naar ons hotel.

Mehul heeft zijn schoenen teruggekregen voor een in mijn oren een gigantisch bedrag maar ja het zijn natuurlijk roepies. Zaterdag hebben we tot 15 uur rondgelummeld en stilletjes afscheid genomen van het hotel, de ontbijtboy (mem you looks like a sportlady), het zwembad (met zijn grafsteen NO LIFEQUARD ON DUTY) en ons lekkere bed. Onze late check-out was om 15 uur en daarna hebben we nog een late lunch genoten. (Canneloni , zalm op toast en hamburgers zat er op de diverse borden) De koffers in het depot laten zetten, want hier hoef je niks zelf te doen, en toen wilde we naar de kleermaker rijden voor nog een jurkje voor Femke en Mare. Maar op de marktdag zaterdag was dat natuurlijk onbegonnen werk. Dus hebben we ons eruit laten zetten en zijn we zelf over de markt gekuierd. Dit was net achter het huis van Sehgal. Hier was het ook hectisch maar niet eng. Na onze aankopen zijn we naar Sehgals huis gegaan, daar was het helemaal donker. Maar de bedienden wuifde dat we verder moesten komen en even later 'zaten we weer op om pootjes te geven'. Zelfs het bruidspaar werd opgetrommeld om ons gedag te zeggen, terwijl zij nog later als ons naar Florida zouden vliegen voor hun huwelijksreis. Onze retourvlucht was om 1:50 u en Sehgal wou ons niet te vroeg naar het vliegveld laten gaan. Terwijl wij best na ons boek verlangde, de tafel werd gedekt en de naan gevulde broodjes kwamen 'vanzelf'op ons bord en protesteren had weinig zin. De vrouw van Sehgal kwam nog met kadootjes voor ons vrouwen.

Dan worden we weer met 3 auto's naar het hotel gereden, om de bagage op te halen.

Aldaar scheuren Aline en Grietje hun pakjes nieuwsgierig open en hebben ze een sjaal in de kleur passend bij hun jurken gekregen. Sehgal loopt er lachend langs om aan de balie de rekening te voldoen, die onze mannen al gedeeltelijk hebben betaald.

Wat hij natuurlijk helemaal niet wilde. In de ballroom zaal is nu een streng beveiligd ambassadefeest aan de gang. En we genieten mee van het kanonskogelhard klinkende vuurwerk. Wat een grande finale!!! (of wat zijn ze blij in het hotel om ons te zien gaan?) In het vliegtuig slaap ik ongemakkelijk tussen een hele doorvoede Indische meneer en Erik in. Maar ik slaap wat en op zondagmorgen landden we zonder problemen. Maar vanwege de mist worden we geholpen om naar de hal te komen met ons vliegtuig. En als Gosse en Grietje ons thuis afzetten rond 8 uur, krijgen we een enthousiaste begroeting van onze kids. Ralf nog in pyama en Mare even later in haar Indiaase jurk. Opa en oma bedankt voor de goede zorgen, en wat missen we de kleuren van India deze week al (de kerstboom dit jaar maar extra kleurig versieren!)